Gedichten
Vrijheid
Buiten waren zij
hun auto’s
hun stemmen
granaten en geweren
binnen zaten wij.
Mijn moeder was bang
ik huilde
mijn vader was boos
wij hielden ons gedeisd.
Nu, nu wonen we elders.
Buiten zijn wij
met fietsen
onze stemmen
genoeg te eten en te drinken
gelukkig.
Ik speel weer
buiten.
© Shelly Roso
Dit gedicht stond in het Literaire Tijdschrift Poesia, nr 9, juni 2018. Het thema was: Naar buiten!
Hoogwater
Daar staat hij
rukkende windstootjes
verwilderen zijn haren
verplaatsen het water
dichter naar het land.
Eerder heeft hij hier gespeeld
tussen pollen gras
robuuste stukken steen
Zand tussen de tenen
water tot zijn knietjes
warme zonnestralen
op de getrimde vacht.
Vandaag staat hij daar
bij het beginnend stukje pier
de rest is verdwenen.
© Shelly Roso
Dit gedicht werd geselecteerd in 2021 door Dichters van Dichterbij Oost en geplaatst in wijkkrant Nijmegen Oost
Een associatief gedicht
Roze
Bloesem in de lente
Muisjes op beschuit
Babybeentjes vol levendigheid
Echter,
niet voor mij.
Roze
Prinsesjes in tule
Pirouette op spitzen
Voeten op hakken
Mooi door pijn
Gelukkig,
niet voor mij.
Roze
Rood met wit gemengd
één kleur
Het lievelingetje van
zovele
Behalve,
die van mij.
Roze
Jij en ik
hand in hand
Zij aan zij
Queer
Gelukkig,
ben ik mij.
© Shelly Roso
Dit gedicht schreef ik voor de voordracht bij Poëzie Colada in 2022
Liefste
Was ik blind,
dan zag ik niet ons
hart gekerfd staan,
op de stam van de eikenboom.
Was ik doof
dan hoorde ik niet
mijn naam gefluisterd
in het ruisen van de wind.
Ik ben niet beperkt
en toch verblind,
verdoofd
door jouw liefde.
© Shelly Roso
Dit gedicht werd in 2015 geplaatst in het boek: All you need is love van uitgeverij Amfea
Share the love...
Hé kei
Ja, jij
Kom maar hier
raap mij eens op
en hou me even vast
Voel je ‘t
de warmte van mijn wollen jas?
Wanneer je me tegen jouw wang aanhoudt
rustig rondjes met mij maakt
dan voelt het net
alsof ik je troost
jou diep van binnen raak.
En weet je
dat ik luisteren kan
al heb ik geen gehoor
Vertel me jouw geheim of zorgen
ik geef het aan niemand door.
Hé kei
Ja, jij
Mag ik jouw steenvriendje zijn?
© Shelly Roso
Dit gedicht heb ik geschreven in het kader van het project: Share the love... van Rianne van der Waals. In coronatijd bracht zij knuffelstenen (Keien gehuld in een jasje van vilt) voorzien van een kaart met o.a. dit gedicht naar eenzame ouderen.